Her seni üzdüğüm kez

Bilmiyorum ki n'oluyo nazarmı deyiyo. Hayatta en cok korktuğum şeylerden biri seni kaybetmekken kendi ellerimle mi yok ediyorum bizi. Niye böyle oluyo? Niye hep birşeyi cok istersem o şey olmuyo?
Sensiz olmak nefes almamak gibi.
Sensiz olmak yemek yememek gibi.
Sensiz olmak uyumamak gibi.
Sensiz olmak hic varolmamış gibi.
Sensiz olmak ölüm gibi.
Sensiz olmak işkence gibi.
Sensiz olmak ceza gibi.
Senle olmak anlatılamıcak derecede güzel. Kelimeler yetmez deriz ya anlatmaya, hıh öyle bişey.

Artık nasıl diyim etle tırnak gibi olduk. Tostla ayran gibi. Sinemayla patlamış mısır gibi. Boş dersle müzik gibi. Kalemle kağıt gibi...
Hepsi biri olmadan zevksiz, iğrenc oluyo. İkisininde birbirine ihtiyacı var. Ama arada tırnak kırılıyo, tost soğuyo, patlamış mısır bayat cıkıyo, telefonunun şarjı bitiyo, kalemin ucu kırılıyo. Neyse buraya nerden geldim ben. Demem o ki seni üzsemde, kırsamda, inciltsemde sen ne kadar kırılırsan bende o kadar kırılıyorum. Hissediyorum gibi ne bileyim. Bunuda söylemicektim ya. Ben sensiz değil bir kac gün 2-3 saat bile geciremem.

HER SENİ ÜZDÜĞÜM KEZ ALLAH BELAMI VERSİN